ARTEMİS

Yazının Editörü: Eylül Kaya

Sonsuz ızdırap bu evrenin galaksisinde,

Manasız bir boşluk kalbimin ritminde,

İçimi doldur ruhunla, beni ona verme.

Artemis, ışılda zihnimin dehlizlerinde.

Sabahın karanlık ışıkları,

Bu gezegende umut yok artık.

Dön baştan kuralım;

Kendimizi, yurdumuzu, galaksimizi.

İnsanlar koşuştururlar,

Mutluluk umuduyla, mutluluktan habersiz.

Ben seni düşünürüm yalnız,

Yüzümde nefesini yeniden hissettir.

Tekrar ve tekrar, bir çocuk umuduyla.

Acılardan bağımsız, bir tanrıça edasıyla.

Dön ve dön, sesini hatırlat çığlığınla.

Sensiz olmaz, beynim esaretinde.

Tunç, demir, çelik, barut.

Hepsi amansız fakat,

Senin hiçsizliğin bensiz,

Yoksunluktan daha hiçsiz.

Gel yine yerinden oynasın,

Aciz bedenin her hücresi.

Midemde yeniden kasırgalar savrulsun,

Her hücrem seninle dolsun.

Ya gel al bu hasta adamı,

Ya da dön peşinden savur.

Karanlıkla aydınlık arasında bir gölgeyim,

Olmakla olmamak arasında bir biçare.

Yeniden ver Grejuva ateşini.

Kana kana içeyim.

İçim yeniden seninle dolsun sevgilim,

Sensiz küllerin efendisiyim.

Herkes ama herkes somurtur.

Herkes, herkes somurttuğu için somurttur.

Gel şu zinciri kıralım.

Dünyamızı yeniden mutlu kılalım.

[Kapaktaki görsel: https://tr.m.wikipedia.org/wiki/Artemis]